CORNISH REX TO ŻYWE SREBRO. Ciekawski Kornisz czeka na nas pod drzwiami, gdy wracamy do domu. Kontroluje dokładnie torby z zakupami, opowiada, co działo się w domu, gdy nas nie było ( nawet 5 minut), sprawdza buty i odzież wąchając od stóp do głów. Ale za sekundę już wskakuje na ramię i razem z nami podąża do kuchni lub do pokoju. Łasi sie i przymila, liże ręce a czasami twarz i mruczy.....mruczy albo dyskutuje kwitując dialogi głośnym "MIAUUUUUU". Kornisz jest "psotny"- zrzuci długopis ze stołu, wydrukuje stronę startową drukarki, pochodzi po klawiaturze, upoluje myszkę komputerową na ekranie telewizora, ćmy i komary nie mają szans w domu gdzie królują cornish rexy. Wieczorem, gdy za oknem zapada zmrok Kornisz układa się na szyji właściciela i zasypia mrucząc. Często też śpi pod kołdrą lub kocem ułożony wygodnie. Korniszowy dom żyje cały.
Skąd wziął się Cornish Rex? W latach 50 tych w Kornwalii w miocie "normalnych" kociąt urodził się samczyk z krótkim i kręconym futerkiem, na długich nóżkach - nazwano go Kallibunker. I tak naprawdę to on był protoplastą dzisiejszych Cornish Rexów. Wygląd kotów tej rasy zmienił się bardzo na przestrzeni lat. Początkowo kornisz wyglądał jak "zwykły" kot z krótkim i kręconym futerkiem. Z biegiem lat na skutek krzyżówek z innymi rasami kotów (w celu powiększenia puli genetycznej) zaczęto preferować kota z długimi kończynami tylnymi - znacznie dłuższymi niż przednie - stąd skoki akrobatyczne na znaczną wysokość (uwaga na szafki kuchenne) ale też charakterystyczny wygląd siedzącego Kornisza. Smukła twarz o mocno zaznaczonej brodzie i mocnych policzkach , duże uszy i futro- miękkie i delikatne jak aksamit czynią z kornisza prawdziwego eleganckiego arystokratę kociego - kto raz zobaczy na żywo i dotknie Cornisha Rexa zostanie na wieki zaczarowany.